Dag dag 101 Woonideeën

Vorige week donderdag was het D-day. Voor mij althans. Mijn allerlaatste dag bij 101 Woonideeën. In alle eerlijkheid keek ik er al een paar maanden naar uit: het kon maar gebeurd zijn, dan kon ik me tenminste echt voor 100% gaan inzetten voor Tekstbureau Mo. Tja… was het maar zo makkelijk. Inmiddels moet ik toegeven dat ik nog altijd geen ster ben in loslaten. De laatste twee weken bij 101 vielen me zwaar, een stuk zwaarder dan ik had gedacht. Ik realiseerde me nog eens goed wat een ongelooflijk leuke tijd en een lieve collega’s ik al die jaren heb gehad. En gedwongen worden daar afscheid van te nemen is niet leuk. Maar ik ben ook blij. Blij, omdat ík kan zeggen dat ik bij dat superleuke blad heb gewerkt en blij omdat ik zeker weet dat ik die lieve collega’s nooit echt kwijtraak. En ik ben trots, want ondanks dat de hele redactie wist dat 101 zou stoppen, hebben we een jaar lang nog keihard gewerkt om het leukste blad van Nederland te maken. En met resultaat, we verkochten ruim boven begroting (gemiddelde index 110!). Eeuwig zonde dat dit blad stopt, maar reken maar dat de redactie met opgeheven hoofd het pand heeft verlaten!
Mijn favoriet vandaag: No good in goodbye van The Script.

Kom maar op met die toekomst!

Ik vind het helemaal niet leuk dat we momenteel de laatste nummers van 101 maken. Maar dan ook he-le-maal niet leuk. Ik houd van dit blad. Bovendien heb ik een broertje dood aan afscheid nemen en loslaten. Zucht… En hoewel ik het zakelijk wel begrijp, vind ik het persoonlijk zó onterecht dat de stekker eruit wordt getrokken. Tegelijkertijd voel ik ook een sterk verlangen om me straks volledig te kunnen storten op mijn eigen, net opgezette bedrijf Tekstbureau Mo. Elke keer dat ik daaraan denk, begint vanzelf All for Nothing van Kensington in mijn hoofd te spelen. Een nummer waar zoveel kracht vanuit gaat! Als ik dat gevoel vasthoud, lukt het me zeker.

I hate the fact that we are working on the last two issues of 101 Woonideeën. I really, really, really don’t want it to stop. I love this magazine and I’m not good at saying goodbye and letting go. And although I might understand the objective decision, personaly I think it absolutely… well let’s keep this blog decent. I’m sure you’ll understand what I mean. At the same time I feel a very strong desire to give my full attention to my own, new founded, company Tekstbureau Mo. Each time I think of that, All For Nothing by Kensington comes up. It’s such a powerfull song. If I hang on to that strenght, I’m sure I will succeed.